 |
| Widok na zachodnią część Rabki. |
Fotografia wykonana z terenu obecnego Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc. Po układzie fotografii można sądzić, że z rabczańskiej tężni, która umiejscowiona była przed laty pomiędzy równoległymi ulicami, Polną – przemianowaną później na M. Curie-Skłodowskiej, wiodącą kiedyś od kina do góry i zakręcającą przy portierni aż do dzisiejszej Gorczańskiej, a dobudowaną później, obecnie prof. Rudnika. Nad linią lasu, zielonych płuc Rabki – starego parku, widoczne zabudowania przy ulicy Podhalańskiej, prawdopodobnie w czasie gdy robiono zdjęcie była to jeszcze ulica Jana Kochanowskiego. Po lewej lasek na wzgórzu zwanym Pasieką, po prawej natomiast w dali, widoczna ulica Kilińskiego prowadząca na Zabornię. W części środkowej widoczna odległa Babia Góra.
 |
| Aleja równoległa do dzisiejszej ulicy Parkowej, prowadząca od placu Pod Grzybkiem do budynku Liliana. Po lewej widoczny fragment nieistniejącego już domu Pod Opatrznością i za nim willa Scholastyka – dzisiejszy Krzywoń. Widok z 1917 roku. |
 |
| Willa Scholastyka – obecnie Krzywoń, w której swą siedzibę miała c.k. poczta. Za nią widoczny fragment nieistniejącego dziś domu Pod Opatrznością, pierwszej siedziby Krakowskiej kolonii dla dzieci skrofulicznych w Rabce. Jest to widok z 1916 roku od willi Pod Aniołem i Liliana, do której wiedzie aleja widoczna po lewej stronie. Po prawej za drzewami przebiega dzisiejsza ulica Parkowa. |
 |
| Początki Czarnej Alei – później Alei Kadena, a obecnej Alei Jordana. Widok z roku 1910, z dzisiejszej ulicy Nowy Świat – od kina w dół. Po lewej widoczny fragment zabytkowej, pięknej przed laty willi Antonina. |
 |
| Willa Antonina około 1905 roku. Na pierwszym planie zalążek przyszłej Czarnej Alei. Niegdyś budynek jakiego nie powstydziłyby się najbardziej wzięte kurorty alpejskie. Dziś żal, że znajduje się ona w tak opłakanym stanie. W wielu uzdrowiskach takie perełki odnawiane są z pieczołowitością, ponieważ stanowią ich ozdobę i zaświadczają o minionej świetności dawnych kurortów. |
 |
| Czarna Aleja w kilkanaście lat później, widok z lat 20 XX wieku, w dół ku dzisiejszej Kardiologii. |
 |
| Czarna Aleja jeszcze później. |
 |
Plac zabaw – ogródek jordanowski
przy Alei Kadena. Wychodzi na to,
iż nazwa ogródka stanowiła inspirację dla
decydentów, którzy takim imieniem
nazwali dzisiejszą Aleję Jordana.
|
 |
| Teren zabaw i gier dla dzieci, nazywany ogródkiem jordanowskim. Chociaż odbiegał od formy ogrodów, których pomysłodawcą w Krakowie był dr. Henryk Jordan, to w pewnym stopniu spełniał jego intencje. Na fotografiach powyżej festyn dla dzieci. |
 | |
Plac zabaw – boisko sportowe przy
Alei Kadena, na tle lasu, zwanego
starym parkiem. Miejsce, gdzie
odbywały się zawody sportowe,
gry i zabawy dzieci, różne
festyny.
|
 |
Spacerkiem do lasu alejką, zwaną
niegdyś Aleją Narutowicza, prowadzącą
od kortów w stronę rzeki Poniczanki. Z
prawej ogrodzenie
placu sportowego i zabaw.
|
 |
| Aleja wiodąca w stronę Poniczanki do starego parku, który w rzeczywistości był zwyczajnym gęstym lasem, gdzie jeszcze w latach 70 minionego wieku można było zbierać borówki, poziomki czy też maliny, a i na grzyba nierzadko udawało się natrafić (nie tylko na ławeczkowca pospolitego). Być może, iż powracające stamtąd dzieci również zaznały smaku świeżych leśnych owoców. Z lewej widoczne ogrodzenie placu zabaw, a w prawym dolnym rogu dróżka prowadząca na most na Poniczance. |
 |
| Aleja do starego parku. Przyjemnie jest usiąść w słońcu i odetchnąć świeżym, żywicznym, leśnym powietrzem. |
 |
| Wygodną aleją do prawdziwego lasu – starego parku. W tle można zobaczyć odległe zabudowania ulicy Podhalańskiej. |
 |
| Centrum starego parku. Ilość tu odpoczywających świadczy o ówczesnej popularności tego miejsca. Widok w stronę Alei Kadena. |
 |
| Nordic walking, w wydaniu retro, po Czarnej Alei, bądź jak kto woli Kadena. Z lewej widoczny dom właściciela tzw. Kadenówka, po prawej część ogrodzenia okalającego korty tenisowe. |
 |
| Korty tenisowe u zbiegu Alei Kadena z dawniej zwaną Aleją Sienkiewicza, wiodącą od ulicy Chopina. Na kortach tych w okresie przedwojennym grywała polska tenisistka Jadwiga Jędrzejowska, finalistka Wimbledonu w grze pojedynczej, wielokrotna mistrzyni Polski. |
 |
| Aleja Kadena, miejsce spacerów, spotkań, odpoczynku. Z lewej widoczna część posesji dr. Kazimierza Kadena (jun.), z prawej aleja wiodąca do zabytkowego dziś, drewnianego budynku Kolonii Leczniczej dla Dzieci p.w. św. Józefa przy ulicy Orkana. |
 |
| Zbudowany w 1932 roku dom przedwojennego właściciela zdrojowiska dr. Kazimierza Kadena. Na fotografii z początku lat 60 już jako sanatorium uzdrowiskowe Orzeł III, w którym leczono dzieci chore na cukrzycę. |
 |
| Obsadzona przeważnie lipami aleja prowadząca od Kadenówki do ulicy Orkana |
 |
| Kadenówka wraz z częścią obszernego ogrodu w ujęciu od strony zachodniej. |
 |
| Czarna Aleja zwana tak dla głębokiego cienia jaki dawał gęsty podwójny szpaler, nasadzonych wzdłuż całej jej długości, świerków. Dziś tylko nieliczne z ich pozostały jako niemi świadkowie minionych lat świetności alei. Widok od sanatorium Malewskiego – obecnej Kardiologii, w stronę kina. Z prawej widoczny początek ogrodu dr. Kadena. |
 |
| Początek Czarnej Alei przy sanatorium dr. Tadeusza Malewskiego, widocznego po prawej stronie. W części środkowej dom właściciela zdrojowiska dra. Kazimierza Kadena juniora – Kadenówka. |
 |
| Biała Aleja – zwana tak być może od kwitnących późną wiosną kasztanów i lip, którymi była obsadzona. Jakiś czas funkcjonowała jako ulica Kolejowa, dziś to najdłuższa ulica Rabki – Orkana. Z prawej widoczne drzewa przy alei prowadzącej do Kadenówki. |
 |
| Biała Aleja latem. U jej wylotu widoczna willa Pod Trzema Różami |
 |
| Biała Aleja, już wtedy odgrodzona żywopłotem od drogi dla koni, mimo że jeszcze nie mechanicznych. Z prawej największy wówczas w Polsce drewniany budynek mieszczący Kolonię Leczniczą dla Dzieci p.w. św. Józefa. |
 |
| I przyszło nowe. Przełom lat 50 i 60 minionego wieku. Budowa nowej części parku zdrojowego. Wytyczanie nowych alejek i przygotowania pod budowę przyszłej fontanny w centrum parku. W środkowym planie piękna, tutaj jeszcze stosunkowo młoda lipa, która po latach wzbudziła tyle kontrowersji, iż w końcu musiała położyć swą piękną koronę pod topór, w imię wyższych celów – ale nazywało się, że była już stara. |
 |
| Fontanna z początku lat 60 w samym sercu rabczańskiego parku. |
Nieudolnie remontowana i przerabiana, z czasem ulegała coraz większemu zniszczeniu, aż do zupełnej likwidacji. Dziś na jej miejscu znajduje się herb Rabki przed pomnikiem Jana Pawła II. Była najchętniej i najliczniej „obsiadywana” przez odpoczywających, spośród tych jakie jeszcze znajdowały się w rabczańskim parku – czyli „nerki” oraz przed budynkiem Pod Trzema Różami.Szkoda że dziś, przy okazji rewitalizacji parku, nie zdecydowano o jej odbudowaniu, bo na pewno stanowiła by dużą atrakcję zarówno dla samych mieszkańców jak też przyjeżdżających tu na wypoczynek gości. Niewątpliwie była by oblegana na równi z nową tężnią czy też fontanną przed Kawiarnią Zdrojową. Na fotografii z 1964 roku, w tle fontanny Czarna Aleja, mocno przerzedzona już za sprawą bardzo silnego huraganu, jaki nieco wcześniej bardzo zdziesiątkował drzewostan samej alei jak również starego parku. Po powalonych drzewach można było przejść dosłownie nie dotykając ziemi od sanatorium Malewskiego aż do placu zabaw i w prawo przez las nad rzekę, choć powyżej w stronę kina też nie brakowało powywracanych z korzeniami drzew. Kolejne wichury dopełniały tylko degradacji, szczerbiąc zarówno aleję, jak i przylegający doń obszar starego parku. Niestety nie uzupełniono ani wówczas ani później tych ubytków, poza nielicznie posadzonymi modrzewiami. Stan taki trwa niestety po dzień dzisiejszy, a szkoda.
