Z historycznego i etymologicznego lamusa
Cmentarz (łac. coemeterium) to teren wydzielony do grzebania zmarłych1. Termin ten wywodzi się od greckiego czasownika κοιμάω znaczącego: uśpić, ukołysać do snu, zasnąć, spoczywać2. W języku staropolskim na określenie miejsca wiecznego spoczynku zmarłych przyjął się termin smyntarz3, smyńtarz, cmyntarz, smentarz4. Ostatnia z przytoczonych form tegoż wyrazu nawiązuje do rzeczownika „smutek”, który dawniej wyrażano słowem „smętek”.
 |
| Dziady |
